بهترین ربات افزایش فالوور اینستاگرام
استان كردستان با مساحت 28 هزار كیلومتر مربع؛ در غرب ایران و از شمال به استان های آذربایجان غربی و زنجان، از جنوب به استان كرمانشاه، از شرق به استان های همدان و زنجان و از شرق به كشور عراق محدود است. این استان دارای 9 شهرستان، 23 شهر، 26 بخش و 83 دهستان می باشد. بانه، بیجار، سقز، سنندج، دیواندره، كامیاران، قروه، مریوان و سروآباد از مهمترین شهرهای استان کردستان هستند.
نقشه تقسیمات استان کردستان؛ عکس از سازمان نقشه برداری کشور
مردمان كرد، آریایی نژاد هستند كه چندین هزار سال قبل از میلاد به این منطقه مهاجرت كرده اند. تاریخ اقوام كرد تا قبل از اسلام چندان روشن نیست. در اسناد سومری و بابلی و اكدی و آشوری نام اقوامی دیده می شود كه شباهت به كلمه كرد دارد، ولی از همه نزدیكتر چه از لحاظ زبان شناسی و چه از نظر جغرافیایی و چه از نظر توصیفی، نام قومی است به نام "كردوخوی" كه در كتاب "سفر جنگی" گزنفون ذكر شده است. این قوم در كوه ها و دره های میان عراق و ارمنستان و مخصوصا در محلی كه امروزه "زخو" نامیده می شود و در شصت كیلومتری شمال غربی موصل در عراق قرار دارد، ساكن بوده اند. "پولیبیوس" (200-120 ق. م.) نیز از اقوامی كه در قسمت هایی از آذربایجان كنونی زندگی می كردند و به نام "كورتییوی" یا "كورتیای" خوانده می شدند، یاد می كند. "استرابون" و "لیوی" می گویند كه این اقوام در فارس نیز ساكن بوده اند. چنانكه در زمان ساسانیان و اوایل اسلام چادرنشینان كوهستان های فارس را كرد می خواندند. اگر تاریخ اقوام كرد در پیش از اسلام تاریك و مبهم است، تاریخ آنان در پس از اسلام در پرتو تالیفات مورخان تا اندازه ای روشنتر است، ولی در این دوره هم، چون از كرد به طور فرعی و ثانوی -ضمن اخبار ممالك اسلامی- سخن به میان آمده، درباره تاریخ این قوم به طور اساسی و مستمر مطلب كاملی نوشته نشده است و فقط در دوره صفوی نخستین كتاب مهم درباره قوم كرد به زبان فارسی تدوین شده كه همان "شرفنامه بدلیسی" است.
شاه اسماعیل اول -مؤسس سلسله صفویه- به علت این كه كردها پیرو مذهب تسنن بودند، چندان روابط حسنه ای با آنها نداشت. در مقابل، سلاطین عثمانی در تقویت هرچه بیشتر كردها می كوشیدند. در دوره صفویه دولت ایران به قسمت وسیعی از كردستان آن روز تسلط داشت كه دامنه های شرقی كوه های زاگرس را در بر می گرفت. با تشكیل سلسله زندیه، برای نخستین بار در تاریخ ایران سلسله ای كردنژاد به سلطنت رسید. در اواخر سلسله زندیه نیز طایفه دنبلی كه یكی از طوایف بزرگ كرد بود، قسمتی از آذربایجان غربی را در تصرف داشتند و مركز حكومت و قدرت آنها شهر خوی بود. در قرن نوزدهم میلادی بارها كردها در خاك عثمانی میل باطنی خود را برای رسیدن به استقلال و تشكیل دولتی كردزبان ظاهر كردند. در سال 1878 میلادی، شیخ عبیدالله نقشبندی به فكر تأسیس كردستان مستقل تحت حمایت دولت عثمانی افتاد. در سال 1880 میلادی طرفداران وی، اطراف ارومیه، ساوجبلاغ، مراغه و میاندوآب را به تصرف خود درآوردند و سپاهیان ایران به زحمت توانستند این آشوب را دفع كنند. در سال 1946 میلادی، قاضی محمد، همزمان با حضور قوای متفقین در ایران و حمایت دولت روسیه شوروی از او، جمهوری خلق كردستان را كه مركز آن مهاباد بود، تشكیل داد. پس از تخلیه كامل ایران از قوای متفقین و اعزام ارتش دولت مركزی به نواحی آذربایجان و كردستان، این شورش و جمهوری ناشی از آن نیز از هم متلاشی گردید.
آب و هوای استان در ناحیه شمالی؛ آب و هوای نسبتا سرد و در نواحی جنوبی معتدل كوهستانی است و دارای فلات های مرتفع و خشك و دشت های حاصلخیز؛ مانند دشت مریوان، دشت اوباتو، دشت ئیلاق یا دهگلان، دشت قروه و دشت كامیارن است. كردستان تحت دو عامل بارز خشكی تابستان و سرمای زمستان كوهستان‌ها قرار دارد. بخش وسیعی از استان در شرایط آب و هوای كوهستانی سرد و مدیترانه‌ای با باران بهاره قرار دارد. آب و هوای كردستان در تجزیه خاك، رویش گیاه، گسترش علف‌زار، شرایط مساعد توسعه دیم‌زار، مناطق و معیشت شبانی و گله‌داری و گسترش جنگل و باغ‌داری نقشی تعیین كننده دارد. میزان بارندگی در استان كردستان از غرب به شرق كاهش می‌یابد. دلیل این امر وجود دیواره كوهستانی ناحیه است كه از نفوذ جریان‌هایی كه از غرب به فلات وارد می‌شود جلوگیری می‌كند.
منابع:
anobanini
اداره میراث فرهنگی استان کردستان
زندگی سنتی روستایی در ایران 